Ustawa Prawo ochrony środowiska nakłada obowiązek wykonywania rocznej oceny jakości powietrza w strefach. Jest ona prowadzona w odniesieniu do substancji, dla których określone zostały wartości normatywne stężeń w powietrzu. Stosowne badania w tym zakresie prowadzą wojewódzkie inspektoraty ochrony środowiska, a Główny Inspektorat Ochrony Środowiska (GIOŚ), na ich podstawie, opracowuje zbiorczy raport krajowy z rocznej oceny jakości w strefach.
Taki właśnie, zbiorczy raport krajowy z rocznej oceny jakości w strefach za 2014 r. został niedawno opublikowany przez GIOŚ.
Celem analizy jest określenie klasy dla konkretnej strefy i danego zanieczyszczenia, stwierdzenie czy w ocenianym roku wystąpiły przekroczenia wartości normatywnych oraz wskazanie ich przyczyn.
Obszary, na których występują podwyższone poziomy stężeń danej substancji i gdzie zarejestrowano przekroczenia, zaliczane są do klasy „C”, a tereny, na których nie odnotowano przekroczeń, kwalifikuje się do klasy „A”.
Wyniki rocznej oceny jakości powietrza za 2014 r., dokonanej w oparciu o kryteria ustanowione w celu ochrony zdrowia ludzi i roślin, nie różnią się w istotny sposób od tych, które uzyskano we wcześniejszych latach. Najwięcej stref zaliczono do klasy „C” w przypadku benzo(a)pirenu oraz pyłów: PM10 i PM2,5.
Potwierdza to fakt, że w Polsce konieczne jest podjęcie skutecznych działań na rzecz zmniejszenia stężeń zanieczyszczeń w powietrzu, a zwłaszcza podjęcia walki z „niską emisją”.
Z omówieniem raportu można się zapoznać w artykule „Powietrze nie pierwszej klasy. Raport GIOŚ”, a jego pełna treść dostępna jest tutaj.
